- Series:pastoor Peter van der Horst
SCHEIDING TUSSEN KERK EN STAAT
Een actueel thema: scheiding tussen kerk en staat. In Turkije komt het steeds terug. Hoe religieus wil een volk geregeerd worden? Of juist niet! Het leidt tot grote spanningen. We zien het in meer landen, met Iran en Saoedi-Arabië als afschrikwekkende uitersten.
Ook bij ons gaat het vaker over scheiding tussen kerk en staat. Sommigen denken dat dit betekent dat kerk en staat niets met elkaar te maken mogen hebben. Dat is een misvatting. Alsof het geloof binnen de kerkmuren en achter de voordeuren moet blijven. Met scheiding tussen kerk en staat wordt bedoeld dat zowel de kerk als de staat haar eigen verantwoordelijkheid heeft. De één moet zich niet dwingend met de ander bemoeien. Natuurlijk zal de kerk zich houden aan de wetten van de staat. Juist waar het gaat over een rechtvaardige samenleving heeft ook de kerk haar opinies. Door haar deelname aan het maatschappelijk debat kan zij een positieve bijdrage geven aan de samenleving. Scheiding tussen kerk en staat betekent zeker niet dat de één niet betrokken is op de ander. Kerkmensen doen actief mee in de samenleving, van bestuur tot maatschappelijke dienstverlening en zorg. Terecht! Scheiding tussen kerk en staat betekent dus ook niet dat de staat de kerk, in zoverre zij bijdraagt aan zingeving en zorg voor mensen via diaconie en vrijwilligerswerk, niet zou mogen erkennen en waarderen. Een ander aspect van scheiding kerk en staat is de zorg voor gebouwen. Vaak monumentale kerken, die het dorpsgezicht mee bepalen en bijdragen aan kleur en levendigheid in de kernen. Juist in de instandhouding van het cultureel erfgoed komen de belangen van kerk en staat samen. Het is immers in ieders belang dat monumenten goed onderhouden blijven of breder gebruikt worden dan de oorspronkelijke bestemming. Maar natuurlijk: ieder houdt zijn eigen verantwoordelijkheid. Zo moeilijk lijkt me dat niet voor redelijke mensen van deze tijd.
Peter van der Horst, pastoor
Column in Hallo Peel en Maas week 30
