PASTORAALTJE
———————-
Hallo
Ik vond het eerst maar een vreemde naam HALLO Peel en Maas. Hallo, wat en wie Hallo? Maar nu ik mijn eerste column schrijf, kijk ik er toch al anders tegen aan. Want hoe vaak zeggen we niet hallo, hoi, goeie dag, daag! Het is fijn als mensen elkaar begroeten en de tijd nemen voor elkaar. Ook al is iemand misschien heel anders vanwege leeftijd, uiterlijk, geloof, levensstijl of misschien een vluchteling op zoek naar veiligheid… Elkaar begroeten betekent elkaar zien, erkennen, respecteren. En respect is toch het eerste begin van gemeenschap.
Maar helaas zijn we vaak druk, druk, druk en blijven we steken in het ieder voor zich. Symbolisch is het hoe onze blik vaak gefixeerd is op onze mobiel of tablet. Reis maar eens met de trein en je staat versteld hoe weinig aandacht er is voor degene die naast of tegenover je zit.
Hallo zeggen we ook als we de telefoon aannemen. En als we iemand in de verte zien en we zwaaien, dan roepen we hallo. Hallo heeft dus ook alles te maken met verbondenheid en met belangstelling voor de ander en met wat er om je heen gebeurt. Een nieuwsblad als Hallo plaatst ons dus wekelijks midden in de regionale samenleving. Het is goed om over de grenzen van ons eigen dorp, vereniging of parochie heen te kijken. En dan kunnen we ons verbazen hoeveel er gebeurt en ook hoeveel goeds! Dat werkt inspirerend!
Ik moet nu ook denken aan het bekendste hallo ter wereld: de groet van de engel Gabriël aan Maria, uit de bijbel. Wees Gegroet, Avé Maria. Een groet die ook inspireert en aanzet tot vertrouwen en verbondenheid. Ook van uit dat perspectief zie ik een column in Hallo Peel en Maas wel zitten.
pastoor Peter van der Horst
